Η ελληνική αγορά ελαιολάδου συνεχίζει να βρίσκεται σε ελεύθερη πτώση, καθώς η έλλειψη εμπορικού ενδιαφέροντος και οι εξαιρετικά χαμηλές τιμές «στραγγαλίζουν» τους ελαιοπαραγωγούς. Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί η Λακωνία, μια περιοχή-πρότυπο για το ποιοτικό ελαιόλαδο, όπου οι τιμές παραγωγού έχουν υποχωρήσει κάτω από τα 4 ευρώ/κιλό.
Σύμφωνα με τον πρόεδρο του Αγροτικού Συνεταιρισμού Αιγιών, κ. Ιωάννη Χατζηχαραλάμπους, οι παραγωγοί αρνούνται να διαθέσουν το προϊόν τους σε εξευτελιστικές τιμές, καθώς το κόστος παραγωγής και συγκομιδής είναι ιδιαίτερα υψηλό. «Ακόμη και αν προσέφεραν 4 ευρώ το κιλό, δεν θα πουλούσαμε. Μας κόστισε ακριβά η παραγωγή του έξτρα παρθένου ελαιολάδου και το εμπορικό ενδιαφέρον είναι ανύπαρκτο», σημειώνει μιλώντας στον ΑγροΤυπο.
Άκαρπη δημοπρασία με προσφορές έως 3,8€/kg
Η πρόσφατη δημοπρασία που διοργάνωσε ο Συνεταιρισμός για την πώληση περίπου 40 τόνων εξαιρετικού παρθένου ελαιολάδου (οξύτητας 0,2) απέβη άκαρπη. Οι δύο προσφορές που κατατέθηκαν ήταν απογοητευτικές (3,5 και 3,8 ευρώ το κιλό), οδηγώντας στην απόφαση να μην προχωρήσει η πώληση.
«Η φετινή σοδειά (2024/2025) έφτασε τους 300 τόνους υψηλής ποιότητας ελαιολάδου. Σήμερα έχουμε περίπου 120 τόνους αδιάθετους. Με τα σημερινά δεδομένα, δεν υπάρχει ελπίδα για την επόμενη χρονιά», αναφέρει ο κ. Χατζηχαραλάμπους.
Αγωνία για την επόμενη ελαιοκομική περίοδο
Η κατάσταση προβλέπεται ακόμα πιο δύσκολη για την ελαιοκομική περίοδο 2025/2026. Παρά την αρχικά καλή ανθοφορία, η καρπόδεση υπήρξε απογοητευτική, οδηγώντας σε εκτιμήσεις για δραματική μείωση της παραγωγής.
«Αν συνεχιστεί αυτή η πολιτική τιμών, κανένας δεν θα μαζέψει ελιές. Είναι απλά ασύμφορο», προειδοποιεί ο πρόεδρος του Συνεταιρισμού.
Απουσία στήριξης από την πολιτεία – Μόνο πρόστιμα
Σε αυτό το ασφυκτικό περιβάλλον, το Υπουργείο Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων (ΥπΑΑΤ) μοιάζει αποκομμένο από την πραγματικότητα, καθώς περιορίζεται στην επιβολή προστίμων για λάθη στις δηλώσεις συγκομιδής και στο ελαιοκομικό μητρώο, χωρίς να λαμβάνει υπόψη τη σημερινή οικονομική πίεση των παραγωγών.
Ορατός ο κίνδυνος εγκατάλειψης της καλλιέργειας
Οι χαμηλές τιμές, η έλλειψη εμπορικού ενδιαφέροντος, τα υψηλά κόστη παραγωγής και η αβεβαιότητα για την επόμενη χρονιά δημιουργούν ένα εκρηκτικό μείγμα.
Ο κίνδυνος να μείνουν ασυγκόμιστοι οι ελαιώνες είναι πλέον ορατός, ενώ ολόκληρος ο κλάδος οδηγείται σε απαξίωση χωρίς άμεση παρέμβαση.
